Krah Da su kontrolori u sivim sobama bili ljudi smešili bi se ushićeni, jer sve beše pod kontrolom. Ali kontrolori u sivim sobama behu odavno prestali da budu ljudi, i njima je obična radost bila sasvim nepoznata, i tek povišen stepen grčenja facijalnih mišića, nešto kao grimasa, nešto kao samrtno … Continue reading Marko Car, poezija