U pitanju je jedan pristup figuraciji, gde se istražuje i modifikuje realnost, katkad ostajući u njenom domenu, a još češće ponirući u potpuno apstraktne dimenzije. Tako slojevito ili sukcesivno raščlanjavanje ili slaganje elemenata gotovo mozaički oblikuje sliku, čineći je potpuno modernom celinom. Jasan početak, međutim, ne detminiše neminovno i ishod. U ikonografskom smislu, polazni motiv je čovek i njegovo okruženje i njegova psihološka stanja, objašnjena kroz sopstveno iskustvo ili putem simbola. Radovi iz ove serije istražuju kombinacije i simboličke odnose animalnih i antropomorfnih elemenata sa jedne, kao i odnos jasnih, geometrijskih konstrukcija prema pastuozno tretiranim teksturama sa druge strane. Spajanje apstrakcije i figuracije, enformelistički slikanih površina i jasnih, čistih geometrijskih oblika predstavlja različite ljudske suprostavljene osobine, nežnost i grubost, snaga i slabost. Takođe, prikazana je paralela između ljudske racionalne (geometrizacija) i emotivne strane (slobodnije slikane površine), iako različite, one su u neraskidivoj vezi. One, iako se dijametralno razlikuju, dat im je podjednak značaj, kako kao prema pojedinačnom činiocu, tako i prema njihovom dijalogu unutar celine. Kroz kombinovanje različitih motiva ljudi i životinja, analizira se koilko u ljudskoj prirodi ima osobina životinja i da li su to univerzalni tipovi karaktera, svojstvenih obema vrstama, definisanih kroz animalne motive (ptica raširenih krila-sloboda; rogovi- inat; riba…). Takva vrsta prepoznavanja sa faunalnim motivima oslanja se na staroslovensku ikonografiju, gde su i ljudi i životinje u okviru istog ekosistema funkcionisali skladno. U jednom trenutku, kroz radove se prožima skulptura, sa ciljem da posmatraču približi i materijalizuje prikazane motive, tako da trodiomenzionalne forme proizlaze iz dvodimenzionalnosti slika na platnu i stapaju se s njima. suprotstavljenim stranama, strogoj geometriji i erupciji eksplozivno zvučnih boja, koje ta geometrija nije uspela da obuzda, nego ih prožima i zajedno sa njima čini zatvorenu celinu. Takođe, ispituju odnos između različito tretiranih površina i različitih motiva (realno-apstraktno), njihovim razlikama i uzajamnom dijalogu u okviru celine.
Ana Radojević je rođena 1988. u Užicu. Posle završene Umetničke škole u Užicu, odsek Stilski krojač, završava studije konzervacije i restauracije slika na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Izlagala je na više kolektivnih i dve samostalne izložbe. Član je ULUS-a i ULUPUDS-a. Živi i radi u Beogradu.http://anaradojevic.wordpress.com/
Nedavno je, u galeriji Ikar u Zemunu održana izložba Aninih slika i grafika.