Nikola Gocić rođen je 1980. godine u Nišu, gde je završio gimnaziju Bora Stanković i diplomirao na odseku arhitektura Građevinsko-arhitektonskog fakulteta. Bavi se pisanjem, filmskom kritikom, izradom kratkih stripova i (digitalnih) kolaža. Autor je bloga NGboo Art koji postoji već deset godina, a na kojem objavljuje svoje recenzije pretežno alternativnih filmova, kao i umetničke radove. Pisao je za portale Popboks i Taste of Cinema, i magazin Film Panic (danas, Moving Image Artists) rediteljskog para Denijel Foset i Klara Paiš (Daniel & Clara), a čest je saradnik Ruzbeha Rašidija (Rouzbeh Rashidi), iransko-irskog režisera i osnivača Experimental Film Society–ja (skraćeno, EFS) za čiji internet-žurnal EFS Publications je priredio nekoliko eseja. Za njujorškog underground umetnika Martina Del Karpija (Martin Del Carpio) dizajnirao je omote za muzičke singlove i postere za kratkometražne filmove, a kao dizajner postera bio je angažovan i od strane mađarskog avangardiste Petera Lihtera (Péter Lichter) i češkog režisera Petra Makaja.
Njegovi kratki stripovi bili su izlagani na Međunarodnom salonu stripa u Beogradu (2010, 2014, 2016, 2018 i 2019) i Festivalu stripa Fumetto u Lucernu u Švajcarskoj (2016), a prvu samostalnu izložbu kolaža održao je u februaru 2019, u svečanoj sali Univerzitetske biblioteke Nikola Tesla. Iste godine, njegovi kolaži su predstavljeni na zatvaranju prvog izdanja međunarodnog festivala eksperimentalnog filma i audio-vizuelnog performansa Kinoskop čiji je i ko-selektor. Seriju od dvanaest kolaža pod nazivom Minus Zodiac zasniva oko minimalističkih aktova mladog kenijskog fotografa Njorogea Kelvina, a u dogovoru sa autorom. Početkom 2020. stvara i tri kolažna filma, odnosno „filmske slikovnice“ Neizrecivo (Untold), U potrazi za Tanatosom (In Search of Tanatos) i Sedam 77 (Seven 77) kojima „dušu udahnjuje“ muzika Jelene Perišić (Kemmer), Predraga Karanjca (Mother Beth Vs Blondie) i Marka Dabetića (Tearpalm). Drugu izložbu pod nazivom MeleM priređuje u kafe baru Julijan Djupon u julu 2020.
Inspiraciju crpe iz najrazličitijih izvora – bajki, folklora, mitologije, umetnosti nadrealizma, avangardnih i animiranih filmova, čak i borilačkih video igara, ali i iz svakodnevice – nastojeći da pomiri neretko nepodudarne uticaje i, vođen intuicijom, izgradi lavirint od snova, poezije i misterije, na granici između unutrašnjeg sveta i kosmosa.
Ovaj članak je objavljen u septembru 2020, u okviru temata TELO.
Pročitajte sve tekstove objavljene u rubrici Vizuelne umetnosti.